De realiteit van postpartum depressie

Wanneer de roze wolk een donderwolk blijkt…

Je hebt een baby gekregen. Iedereen feliciteert je, de kraamvisite komt met rompertjes en knuffels aanzetten, en overal om je heen hoor je hoe geweldig het moederschap is. "Geniet ervan, het gaat zo snel voorbij!" zeggen ze met een grote glimlach. Maar jij zit daar en denkt: Waar is die roze wolk waar iedereen het over heeft? Want als jij naar buiten kijkt, lijkt het eerder op een dreigende grijze wolk die met elke dag zwaarder wordt.

Misschien voel je je verdrietig, angstig of gewoon compleet overweldigd. Misschien vraag je je af waarom je niet op een magische mommy high zit, zoals die ene moeder op Instagram die er altijd fris en vrolijk uitziet (met een perfect opgeruimd huis, drie kinderen en een hond). En misschien, heel misschien, durf je het niet hardop te zeggen: Ik voel me helemaal niet zo blij.

Nou, ik ben hier om je te vertellen: je bent niet gek, je bent niet alleen, en je bent zeker niet de enige die zich zo voelt. Dit kan postpartum depressie zijn, en geloof me, je bent verre van de enige die hiermee worstelt.

Wat is postpartum depressie?

Postpartum depressie (PPD) is een vorm van depressie die optreedt tijdens of na de zwangerschap. En nee, dit is niet hetzelfde als die korte huilbuien of stemmingswisselingen die veel vrouwen na de bevalling ervaren. PPD is intenser, langduriger en kan serieuze impact hebben op hoe je je voelt over jezelf, je baby en het moederschap in het algemeen.

Sommige vrouwen voelen zich leeg, anderen voelen zich extreem angstig, prikkelbaar of zelfs boos. Sommige moeders hebben moeite om een band te voelen met hun baby en dit leidt dan weer tot schuldgevoelens. Het is een neerwaartse spiraal waarin je steeds meer het gevoel krijgt dat je faalt als moeder.

Maar laat me dit even duidelijk maken: het ligt niet aan jou.

Hoe vaak komt postpartum depressie voor?

Je bent echt niet de enige die hiermee te maken krijgt. Ongeveer 1 op de 7 vrouwen krijgt postpartum depressie. Dat betekent dat als je in een ruimte met zeven nieuwe moeders zit, minstens één van hen zich net zo voelt als jij – of misschien zelfs meerderen.

En toch praten we er nauwelijks over. Waarom? Omdat er nog steeds een taboe op rust. We verwachten van moeders dat ze direct dolgelukkig zijn met hun baby. Maar de realiteit is dat het krijgen van een kind een gigantische verandering is, zowel fysiek als mentaal. Dus laten we dat perfecte plaatje even doorprikken: moederschap is prachtig, maar ook ontzettend zwaar.

Baby blues vs. postpartum depressie: wat is het verschil?

Veel moeders ervaren de baby blues in de eerste paar weken na de bevalling. Dit is een soort emotionele rollercoaster die wordt veroorzaakt door hormoonschommelingen, slaapgebrek en de schok van "oh help, ik ben nu verantwoordelijk voor een mens."

Bij baby blues voel je je vaak wat emotioneel, humeurig of overprikkeld, maar het verdwijnt meestal binnen twee weken.

Postpartum depressie daarentegen blijft hangen. Het beïnvloedt je dagelijks leven en zorgt ervoor dat je weken of zelfs maanden blijft worstelen met negatieve gevoelens. Denk aan:

• Constant verdriet of leegte

• Vermoeidheid die niet alleen door slaaptekort komt

• Gebrek aan interesse in dingen waar je normaal blij van wordt

• Schuldgevoelens of het gevoel dat je geen goede moeder bent

• Angstige of paniekerige gevoelens

• Problemen met eten of slapen (te veel of te weinig)

Wat gebeurt er als postpartum depressie niet behandeld wordt?

Kijk, ik ga niet liegen: als je niets doet aan postpartum depressie, kan het erger worden. Sommige moeders blijven jarenlang worstelen zonder hulp te zoeken. En het lastige is dat PPD niet alleen de moeder beïnvloedt, maar ook de band met de baby, de relatie met de partner en zelfs de algehele gezinsdynamiek.

Maar hier komt het goede nieuws: postpartum depressie is te behandelen. Met de juiste hulp – zoals therapie, steun van je omgeving en soms medicatie – kun je hieruit komen. Het belangrijkste is dat je niet blijft rondlopen met het idee dat je het allemaal alleen moet oplossen.

Dus als je dit leest en denkt: hmm, dit klinkt verdacht veel als mijn situatie, praat er dan over. Met je partner, een vriendin, je huisarts, een verloskundige – iemand die je vertrouwt. Je hoeft het niet alleen te doen.

En onthoud dit: Je bent een goede moeder. Ook als je je niet zo voelt.